Provence & Ventoux, Frankrijk

Hits: 92

Samen met Aktiva Tours heb ik in juli 2011 een wandelreis in de Franse Provence & Ventoux gemaakt.

Cinqueterre, Italië

Hits: 78

In september 2005 heb ik samen met Jody deze 10-daagse georganiseerde wandelreis van Sindbad Reizen gemaakt. De Cinque Terre zijn vijf bergdorpen aan de Ligurische kust in Noord-west-Italië.

Hieronder een selectie van mijn foto’s van deze wandelreis.

Belgische Ardennen

Hits: 97

In april 2005 ben ik samen met Aktiva Tours naar Oteppe in de Belgische Ardennen geweest voor een midweek wandelen. Een ontvangen waardebon voor geplaatste foto’s in de brochure van Aktiva Tours kon ik zo mooi verzilveren.

Hieronder een selectie van mijn foto’s van deze wandelreis.

Ötztaler Alpen, Oostenrijk

Hits: 92

In augustus 2004 heb ik een 10-daagse georganiseerde wandelreis gemaakt via Sindbad Reizen. Samen met een groep en een reisleider heb ik gewandeld door de Ötztaler Alpen in Oostenrijk.

Hieronder een selectie van mijn foto’s van deze wandelreis.

Canarisch eiland La Gomera

Hits: 51

In maart 2004 heb ik een 8-daagse georganiseerde wandelreis La Gomera van Sindbad Reizen gemaakt. La Gomera is één van de zeven Canarische eilanden. La Gomera is een klein vulkanisch eiland met een oppervlaktegrootte net als Texel. Ten oosten van La Gomera ligt het veel toeristischere eiland Tenerife.

Hieronder een selectie van mijn foto’s van deze wandelreis.

Aurland & Laerdal, Noorwegen

Hits: 117

In juli 2003 heb ik een 14-daagse georganiseerde wandelreis Aurland & Lærdal van Sindbad Reizen gemaakt. Deze streek ligt in Noorwegen, ca. 200 km ten oosten van Bergen en ca. 300 km ten noord-westen van Oslo. Het dichtsbijzijnde fjord was de Aurlandsfjord bij Aurland en de Sognefjord bij Lærdal.

Hieronder een selectie van mijn foto’s van deze indrukwekkende wandelreis.

Kent, Engeland

Hits: 128

 

Van 9 tot 13 september 2002 heb ik een wandelreis met Sindbad Reizen gemaakt. Wij logeerden in de Abdij van Aylesford, The Friars.

Hieronder een selectie van mijn foto’s van deze wandelreis.

Voorbereiding

Na mijn wandelvakantie in Tsjechië afgelopen zomer heb ik een aantal mooie eendaagse wandelingen gemaakt. Pittige tochten door de duinen om mijn kuiten te trainen heb ik dit keer niet gemaakt. Wel heb ik een aantal dingen nog aangeschaft, zoals een poncho (handig voor in de regen), een enkelbondage (rechterenkel gezwikt in Tsjechië), gaasjes, watervaste pleisters op maat en tabletten om mijn drinkfles mee te reinigen.

Dag 1) Transfer bus Breda – Aylesford, via ferry Calais – Dover

Ik ging al vroeg op stap om op tijd mijn trein te halen. Gelukkig plan ik genoeg ruimte in, anders had ik te laat aangekomen bij de opstapplaats in Breda. Vanaf het busstation werd ik samen met nog 14 andere wandelaars door twee minibusjes naar Calais gebracht, om vervolgens daar op de ferry te stappen naar Engeland. Ik heb onderweg echt genoten van het weer (veelal regen). Een goed begin is het halve werk, maar ik hoopte toch op ander weer de rest van de week. In Calais regende het gelukkig niet meer, echter hadden we (letterlijk) de boot naar Dover gemist. Na ongeveer een uur wachten konden we alsnog gesplitst in twee groepen op de boot. Het leuke ervan was dat acht personen lopend moesten en de rest met gids en de bagage in het minibusje (er ging maar één mee naar Kent). Na verkeerde informatie van de Fransen bleek dat onze groep op twee ferries was ingescheept. Ze voerden wel allebei naar Dover, maar toch. Zelf heb ik ondanks het zwaar bewolkte weer tijdens de overtocht op het bovendek gezeten. Na een tijdje kon ik voor het eerst ‘the White Cliffs of Dover’ zien. Helaas kon je geen goede foto’s maken. Onze groep werd na aankomst in Dover direct gebracht naar de overnachtingplaats, een 12e-eeuws Karmelietenklooster the Friars in Aylesford. De groep wandelaars op hun beurt hadden een kleine twee uur de tijd om Dover te bezichtigen. Na aankomst van de tweede groep bij het klosster hadden we van de heenreis best wel trek gekregen. Het was al rond zevenen en volgens onze reisgids was in het dorp waar we zouden gaan eten, de kok van het eetcafé ziek. Na overleg met de deftige (te horen aan het Engelse accent) receptioniste van het klooster reed zij voor ons busje uit naar nabijgelegen Inn (=restaurant). De eerste avondmaaltijd bleek gelijk een succes te zijn. Ik bestelde een medium steak en een pint (halve liter) Engels bier. Het vlees vond ik taai en er zat een deel zenen in. Het bier vond ik naar mijn smaak niet sterk genoeg; ik wilde immers wel wat proeven. Een paar anderen hadden als maaltijd brie besteld; oftewel een paar blaadjes sla met twee dunne plakjes brie. Niet echt maagvullend na zo’n reis. Als klapper achteraf: de rekening van 18 pond (± 28,50 euro). Dat was even slikken.

Dag 2) Holly Hill » Rochester (14km)

De tweede dag begon al vrij vroeg in de ochtend. Ik sliep in een apart bijgebouw met ruim 35 kamers vlak naast het klooster. In dit gebouw kon je de soberheid goed zien. Mijn eenpersoonskamer was ca. 2×3 meter groot met een wastafel, bureau, stoel en natuurlijk een bijbel. Douche en toilet waren niet op de kamer en maar op een aantal plaatsen op de gang. Ik dacht dat dit problemen op zou leveren gezien de vele kamers, maar gelukkig heb ik er weinig last van gehad. Na een vroege douche rond half zeven volgde om kwart over acht het ontbijt in de eetzaal van het monumentale gebouw ‘The Pilgrims Hall’. Over het Engelse ontbijt had ik voor deze reis al vele verhalen gehoord. Het zou zwaar op de maag liggen enz. Vooraf had ik elke ochtend een kom warme havermoutpap en daarna een bord met een ei, spek, witte bonen in tomatensaus of -puree, worstjes, geroosterd brood en een enkele keer soort rosti. Op de witte bonen na, een heerlijk ontbijtje. Ontbijtje, want voor de middag had ik meestal twee sandwiches met kip of vis (driehoekverpakking) erbij op. Voor het wandelen vond ik het te weinig. Een tweede keus had je bij het klooster niet. Voor het wandelen was ik in de tweede groep ingedeeld. In de tussentijd dat de eerste groep wandelaars naar het beginpunt werden gebracht heb ik mooi de tijd gehad om de tuin van het klooster te bekijken. Vanaf ‘s ochtends vroeg was het prachtig weer. Er stond een strak blauwe lucht en het zonnetje scheen. De tuin bestond uit een mooi laan bomen, diverse kapelletjes en een serie witte rozenstruiken. In deze tuin kon je echt bijkomen. Na een tijdje haalde de gids ons op met het minibusje en na een bezoek aan een supermarkt voor een lunchpakket werden we afgezet in Trosley Country Park. Vanaf hier heb ik een groot stuk over de North Downs Way, een lange afstand wandeling van 246km tussen Farnham en Dover, gelopen. Het begin van de route liep door dicht begroeide bossen en soms over smalle paadjes met aan beide kanten doornstruiken. Af en toe zag je een vergezicht op het heuvelland van Kent. De routebeschrijving was op één punt na duidelijk; na ca. 1 à 2 km moesten we in het bos linksaf een trap af. Toch een groot verschil lijkt me. Twijfel was eigenlijk niet nodig, want het bleek een steile helling te zijn en verderop was de trap goed te vinden. Even verder -net buiten het bos- hebben we op een steile grashelling een pauze ingelast voor een lunchpauze. Het publiek: een stuk of dertig Engelse koeien die kunstjes deden (de medewandelaars weten wel wat ik bedoel). Na deze onderbreking ging de route verder via een behoorlijke afdaling en vervolgens door licht glooiende open landschappen met weilanden en akkers. Na het oversteken van een spoorlijn zonder slagbomen (voor je het wist raasde er een trein voorbij) een stevige klim door een akker. Een goede kuitenbijter. In het zonnetje was het best warm op te lopen. Na deze klim liepen we via een onverhard pad een dorp in waar we bij een Inn werden opgewacht door onze reisbegeleidster. ‘s Avonds hebben we de eerste ervaringen uitgewisseld. In de eerste wandelgroep had men niet goed met elkaar rekening gehouden. Zo was de groep in tweeën uit elkaar gevallen en hadden drie wandelaars de weg kwijt geraakt. Voordeel voor hun was dat zij in een dorp iemand aanspraken voor de weg en deze in zijn Jaguar naar het eindpunt had gebracht. Het eten was ditmaal beter. Ik heb Sheppards Pie (schapenvlees met gesmolten kaas) gegeten in een eetcafé van ons dorp Aylesford. Samen met een pint en een Ierse koffie achteraf ‘slechts’ 11 pond ditmaal.

Dag 3) Boxley » Leeds Castle (12km)

Na een warme douche en een poetsbeurt van mijn schoenen op de binnenplaats stond er ‘s ochtends weer een Engels ontbijt voor me klaar. Tijdens het ontbijt werden de wandelgroepen in een langzame en snelle wandelgroep ingedeeld om problemen van een dag eerder te voorkomen. Daarnaast was er de mogelijkheid om in de ochtend een wandeling tot halverwege te maken om vervolgens ‘s middags een bezoek te brengen aan Leeds Castle en de kasteeltuinen. De toegangsprijs was pittig: 11 pond (ruim 17 euro). Ik koos zelf voor een hele dag wandelen en liep zo in de tweede groep. De eerste vertrok al vrij snel na het eten. De tweede groep zou ongeveer drie kwartier later voor ‘het kleinste café van Kent’ in Aylesford opgehaald worden. In de tussentijd konden we rustig onze spullen pakken, naar ons dorp wandelen (ca. 10 minuten) en in de buurtsuper boodschappen doen voor onderweg. Zelf heb ik tweemaal verpakte sandwiches gekocht. Tevens op de foto gezet voor ‘the little pub’. Al snel kwam onze gids ons ophalen. Het begin van deze wandeling was behoorlijk pittig. Na een lichte klim door een weiland ging een smal bospad vervolgens steil omhoog. Ik liep al snel op kop en dacht dit ‘even’ te doen. Halverwege moest ik al stoppen. Ik had een dag eerder gemerkt dat ik niet geheel door mijn neus kon ademen en dat speelde me tijdens de klim parten. Eenmaal boven had ik het gevoel dat het niet zo hoog was. Dit was optisch bedrog, want op een open plek in het bos kon je kilometers ver het open landschap van Kent zien. Na wat drinken zijn we verder gewandeld over een plateau (North Downs Way) met aan de linkerkant een stukje bos en aan de andere kant een afgrond met dichte begroeiing. Het pad liep dwars door het bos en het tempo (± 6 km per uur) zat er vanaf het begin goed in. Na een tijdje moesten we ook een aardig pittig stukje afdalen. Niet zo erg als ik gewend was in Tsjechië afgelopen zomer, maar je kon best uitkijken met de boomwortels en hellingsgraad. Na ongeveer een uur wandelen en aan het einde van de afdaling moesten we een drukke verkeersweg oversteken. Hier kwamen we de eerste groep wandelaars al tegen. Kan je nagaan hoe snel we het eerste uur hadden gelopen. Vanaf hier liepen we een groot stuk door licht glooiend landschap met mooie uitzichten op de plaats Maidstone. Tot slot een afdaling op een geasfalteerde bosweg naar Thurnham. In dit gehucht zat een pub en tevens het punt waar de groepen gesplitst zouden worden in een groep wandelaars en kasteelbezoekers. Een kop koffie: twee pond (3,16 euro). Hoezo Engeland prijzig? Na deze pauze liepen we met zijn achten via hetzelfde pad terug om vervolgens weer het bos in te lopen. Soms smalle paden langs een afgrond en trappen omhoog en omlaag. Mooie gedeelte van de wandeling. Tevens konden ik en een paar andere wandelaars merken wat het was om zonder gids te wandelen. Direct rechts een afdeling maken naar een weiland of nog even op hoogte blijven en dan pas afdalen? Zin in praktijken zoals de dag ervoor hadden we niet, dus na een aarzeling toch maar de enthousiaste stand-in-gids gevolgd. Dat bleek ook het juiste achteraf. Net uit het bos gekomen direct afdalen door een weiland. Op dat moment zag je het eerste deel van de groep al halverwege, terwijl een wandelaar van onze groep last had van een blaar onder zijn voet. We hebben even gestopt om dit te verhelpen. Beter stoppen dan met pijn en moeite doorlopen. Ik ben naar de anderen toe gelopen om ze te verwittigen over hoe of wat. Na de behandeling liepen we rustig verder door. Veelal door open landschap. Af en toe langs een heg, afrastering of moesten we over een hekje klimmen. Na een tijdje kwamen we bij een station terecht en moesten we onze weg vervolgen richting een dorp. Nou ja vervolgen…na wat bramen geplukt te hebben. In het dorp liepen we op smal grindpad langs coniferen om weer een weiland te doorkruisen. Even met een brug de snelweg oversteken en door een klein stukje bos wandelen. Iets verderop liepen we een paar honderd meter langs een drukke verkeersweg. Al snel zagen we onze gids staan. Samen liepen we via de achteringang en over een golfbaan richting Leeds Castle. Net nadat ik een foto had genomen van het prachtige kasteel werden we door een parkwachter gesommeerd een kaartje te kopen of anders het park te verlaten. Jammer, maar zo waren de regels eenmaal. Gelukkig was er dichtbij in de buurt een pub, waar tevens het busje stond geparkeerd. ‘s Avonds lekker gegeten in een dorpje dichtbij en niet duurder dan anders.

Dag 4) Sevenoaks » Mereworth (16km)

Vrij snel na het ontbijt ging de eerste groep al op pad. Voor het startpunt van deze wandeling moest er ca. één uur gereden worden. De groep met langzamere wandelaars inhalen zat er vandaag dus niet in. ‘s Ochtends heb ik eerst lekker rustig aangedaan om daarna in Aylesford geld op te nemen en een paar sandwiches voor onderweg te kopen. De wandeling van vandaag begon in Knole Park. In dit park lag ‘the House of Knole’, een landhuis wat vroeger van de koninklijke familie was geweest en op dit moment het grootste huis in particulier bezit. The house of Knole staat bekend om zijn kostbare schilderijen, versieringen en bekende meubelen uit de zeventiende eeuw. Rondom het landhuis lag een 404 hectare groot hertenkamp. Over goed geasfalteerde paden liepen we het begin van de route door dit mooie park. Er stonden wel bordjes dat de loslopende herten gevaarlijk konden zijn, maar van een kleine afstand heb ik toch diverse foto’s van ze kunnen maken. Wat mij ook opviel waren de grote stukken glooiend open landschap met in het midden slechts een paar bomen erin. Na het landhuis gepasseerd te zijn – een bezoek was ook mogelijk – ging onze wandeling verder over een golfbaan en wat later liepen we het bos in. Al vrij snel hebben we midden in het bos een rustpauze ingelast. Het tempo zat er deze ochtend nog niet echt in. De avond ervoor was het behoorlijk gezellig geweest in het eetcafé. Zo heb ik o.a. een pint Murphy’s Stout (Iers bier) geproefd. Lekker hoor. Na deze pauze vervolgde we onze wandeling door het bos, langs boomgaarden en weilanden. Af en toe was de route glooiend, maar minder dan de dag ervoor. Sommige paden waren smal en liepen door dichte struiken, op andere lagen ongelijke kleine stenen of boomwortels maakte het wandelen moeilijker. In het bos hebben we ook een grote zwam aan een boom zien hangen. Echt mooi. Iets verderop liepen we ook over een landweg en een verharde weg. Net uit het groen passeerden we een ander landhuis: Ightham Mote uit de 14e eeuw. Hierna ging onze weg dwars door de weilanden. Vervolgens weer een kleine stop, omdat een medewandelaar (dezelfde als gisteren) slecht kon lopen met een blaar onder zijn voet. Hij werd even onder handen genomen door vier vrouwelijke wandelaars. Toch met zijn allen verder gelopen. Eerst een stukje over een breed bospad en vervolgens langs Fairlawne Estane. Een goed voorbeeld van een huis en tuin in Engelse stijl. Even verder dwars een weiland overgestoken. Graslanden, een paar bomen en een hek. Meer zag je in de wijde omtrek niet. Van onze gids hadden we aan het begin van deze wandeling gehoord dat om half drie ‘s middags de pub in het dorp Plaxtol zou sluiten. Makkelijk te halen dachten wij vooraf. Dus niet. Rond half drie kwamen we pas in het dorp aan. Acht kilometer in ruim drie uur. Niet echt snel voor wandelbegrippen. Net voor de pub besloten we dan ook om in een dorpswinkeltje wat te halen en te rusten. Een stukje verder -bij de pub- stond onze gids op ons te wachten. Even een snel praatje en we liepen met zijn allen door voor de rest van de route. Althans de wandelaar die last had van zijn blaren zat er doorheen. Na wat twijfels zijn we zonder hem door gegaan. We dachten dat hij het busje in zou stappen. Al vrij snel ging onze route over een smal pad langs een boomgaard een heuvel op. Best lastig klimmetje, maar het tempo zat er nu wel goed in. Op een splitsing even een appeltje pikken uit de boomgaard en verder omhoog het bos in te lopen. Boven op de heuvel moesten we bordjes van ‘the Weald Way’ volgen. Mooi pad om te lopen. Ik kon hier ook even naar voren sprinten om een foto van voren te nemen. Weer is wat anders dan allemaal ruggen op de foto. Dit wandelpad dwars door het bos hebben we een aantal kilometers gevolgd. Uiteindelijk kwamen we in gehucht terecht en liepen we een klein stukje over een verharde weg. Vervolgens na een aangegeven huis een pad langs een brede heg gevolgd. Het pad zelf was net één persoon breed en door de heg zag je aan die kant niets anders dan die heg. Aan de andere kant waren er allemaal struiken. Na een paar honderd meter ging het pad over in een bospad. Aan het einde van dit bospad kwamen bij ons eindpunt aan. Het minibusje zagen we net wegrijden. Onze gids bracht de eerste groep wandelaars terug naar het klooster. Het laatste stuk hadden we zo’n 6 km per uur gelopen. Na een lekkere pint en een uur wachten kwam onze gids ons ophalen. Althans dat dachten we. Onze medewandelaar van het eerste stuk was niet in het busje gestapt, maar alleen verder gelopen. Gezien de soms onduidelijke splitsingen onderweg vroegen we ons af of dat wel goed zou gaan. Even later kwam hij binnen lopen, oftewel beter gezegd: gelukig door een Bentley de pub afgezet; de route was niet makkelijk. ‘s Avonds in het eetcafé in Aylesford heb ik een lekkere moot zalm gegeten. Hierna zijn we nog met een klein groepje naar ‘the little pub of Kent’ gegaan. We waren net op tijd om nog iets te drinken te bestellen. In Engeland word er namelijk na elf uur ‘s avonds in principe niet meer geschonken. Om kwart voor elven kwamen we binnen en om elf uur hadden we pas ons drinken. Even een foto nog maken en wat bij kletsen. Dat werd ons niet geheel in dank afgenomen. Een Engelsman in beschonken toestand begon vervolgens kritiek te uiten en kwam toen wij weg gingen (23:15) mee naar buiten. Er is gelukkig niets ernstigs gebeurd door tijdig ingrijpen van de barman.

Dag 5) Transfer by bus – Aylesford – Breda, via ferry Dover – Calais

Op de laatste dag moest ik vroeg opstaan. Samen met de andere wandelaars die nog niet in Dover geweest waren, kregen we in een apart zaaltje ons ontbijt. Geen typisch Engels ontbijt ditmaal, maar geroosterd brood met jam en marmelade. Om acht uur zouden we namelijk al vertrekken. De andere wandelaars zouden later opgehaald worden. Rond kwart voor tienen kwamen we in Dover aan en werden we aan de rand van het centrum van Dover afgezet. Het verzamelpunt zou om elf uur de vertrekhal van de ferry zijn. We hadden dus zo’n vijf kwartier de tijd. Wat te doen in zo’n korte tijd? Sightseeing in Dover? Ik had nog zo’n tien Engelse ponden over en wie weet kon ik er nog wat leuks van kopen. Vanaf het marktplein in het centrum hadden we een mooi uitzicht op Dover Castle. Helaas te weinig tijd om het te bezichtigen. Waarschijnlijk had je dan mooi over Dover kunnen kijken. We zijn wel door een lange winkelstraat gelopen. Op zich was Dover niet zo groot, maar we bleven zo veel mogelijk bij elkaar om elkaar niet kwijt te raken. Het had zo zijn voordelen. Toen ik achter een medewandelaar een kaartenwinkel binnen liep, zag ik een rek met allerlei kalenders staan. In deze winkel heb ik een kalender van 2003 over Kent en een stel kaarten gekocht. Na een klein uur zijn we naar de havenpoort gelopen om op de boot te stappen. In tegenstelling tot de heenreis was het dit keer wel prachtig weer en zaten we met zijn allen op dezelfde boot. Een groot deel -ik ook- heeft dan ook lekker in het zonnetje op het bovendek gezeten. De bekende witte krijtrotsen ‘the White Cliffs of Dover’ heb ik nu wel goed op de foto kunnen zetten. In Frankrijk stond een tweede minibusje op ons te wachten en na een rondje door Calais zijn we richting huis gereden.

Een foto van deze wandelreis ‘The House of Knole’ is later gebruikt in de marketingcampagne van Visit Britain en Ogilvy & Mather.

 

 

 

Meer informatie
Aylesford Informatie over Aylesford
Aylesford Priory The Friars Informatie de Priory of Aylesford, The Friars
The Little Gem, Aylesford De kleinste pub van Kent in Aylesford
Leeds Castle Informatie over Leeds Castle
Knole Informatie over de National Trust of Knole
North Downs Way Lange Afstandswandeling North Downs Way
Weald Way Lange Afstandswandeling Weald Way
Ogilvy & Mather Ontwerpbureau Ogilvy & Mather
Visit Britain Reisbureau Visit Britain (UK)

 

 

Cesky Raj & Krkonose, Tsjechië

Hits: 88

Van 3 t/m 12 juli 2002 heb ik een 10-daagse georganiseerde hotelwandelreis gemaakt via Aktiva Tours. Samen met 14 anderen en een plaatselijke reisgids heb ik gewandeld door het Boheems paradijs Cesky Raj en Reuzengebergte Krkonose in Tsjechië.

Hieronder een selectie van mijn foto’s van deze wandelreis.

Waarom Tsjechië?

In eerste instantie was ik van plan om een wandelreis te gaan maken op de hoogvlaktes Hardangervidda of Jotunheimen in Noorwegen of het Silvretta massief in Oostenrijk. Echter had ik op enkele wandelingen door de duinen en zuid-limburg geen ervaring met het lopen op hoogte van 1500m. of hoger. De wandelingen in het eerste deel van deze vakantie werden gemaakt op een hoogte van ca. 500-600m en daarna volgden drie wandelingen op 800-1600m. Daarnaast loop ik graag door bosrijke omgevingen en vind ik het leuk om ruïnes en kastelen te bezoeken.

De voorbereiding

Wat heb je allemaal nodig om zo’n reis voor te bereiden? Daar komt meer bij kijken dan ik dacht, maar via de brochure Wijs-op-reis van het Min. van BuzA kom je al een heel eind. Via kennissen heb ik ook diverse informatie gekregen. Zo heb ik o.a. een paspoort (Tsjechië is geen EU-land), een medisch paspoort (codeïne is soms verboden in landen), een grote thermosfles van 1,5 liter, een EHBO-kit speciaal voor wandelaars, een reflectorband (handig in het donker), een zakmes en een tourrugzak van 40 liter aangeschaft. De outdoorspullen heb ik gekocht bij outdoorwinkel Bever Zwerfsport in Rotterdam. Bij zulk soort winkels heb je een ruime keus aan artikelen en accessoires. Ik was al in het bezit bergwandelschoenen (cat. B/C) en wandelsokken dus die hoefde ik niet meer te kopen. Het lijkt een dure aanschaf, maar dat valt mee als je kijkt hoe lang je ergens mee kan doen. Dit was een wandelreis van hotel naar hotel met bagagevervoer. Een tent met eetgerei hoefde ik niet mee te nemen en voor mijn kleding en overige spullen nam ik een trolley op wieltjes mee.

Dag 1-2) Lekkerkerk » Bila Tremesna

Het verzamelpunt van deze reis was NS-station Weert. Op de heenreis kreeg ik om half zeven ‘s avonds een lift van thuis naar centraal station in Rotterdam. Rond negenen was ik in Weert, om vervolgens na een kopje cappuccino en inchecken, te vertrekken om kwart voor tienen richting Tsjechië. Doordat deze reis gecombineerd werd met een andere reisgezelschap van de Sumava wouden in het zuiden van Tsjechië duurde de reis zo vier uur langer was ik pas rond 15:30 bij het aankomsthotel Pod Zvinciou in Bila Tremesna. Onderweg heb ik amper geslapen, dus dat was een groot succes.

Dag 2) Bila Tremesna » Dvur Kralove nad Labem

Na aankomst en een korte inleiding van de plaatselijke gids stond de eerste wandeling al op het programma. Dit betrof een korte wandeling van zo’n 8km met in het begin door open landschap, later een stukje bos en een dorpje. Het begin was direct al goed. De lucht kleurde donker en even later stortte het kort, maar krachtig. Het kwam echt met bakken uit de hemel. Snel mijn regenjas opgezocht, maar mijn broek was kleddernat na de bui. Het fijne van een landklimaat is het aangename klimaat: vaak warm en droog in de zomer. Voordat ik in het hotel in Dvur Kralové nad Labem aankwam was ik al opgedroogd. In dit hotel wat nog maar één jaar bestond zou ik voor één nachtje blijven. ‘s Avonds lekker gegeten op het hotelterras en de eerste contacten binnen de groep werden gelegd. De reisgroep bestond uit 15 mensen plus de plaatselijke reisgids. Een groep met gevarieerde leeftijden; van 18 tot 59 jaar.

Dag 3) Dvur Kralove nad Labem » Kuks

Op de tweede wandeldag eerst licht geklommen, zodat je op hoogte een mooi uitzicht had over Dvur Kralove nad Labem. Vervolgens gewandeld door dichte bosgebieden en over glooiend terrein. Gelukkig liepen we onder de bomen, want het was behoorlijk warm die dag. Of was ik nog niet aan de temperatuur gewend t.o.v. het mindere klimaat thuis? Wat dat betreft heb ik deze vakantie elke dag 25-35 graden gehad. Aan het einde van de wandeling nog een stukje door een klein dorp in open landschap gelopen. Tevens een kasteel bezocht en beelden van de 12 apostelen rondom het kasteel. Na een lekker biertje (½ liter) op het terras en lekker wat uitrusten in de zon kleine wandeling gemaakt om vervolgens met een Tsjechische bus naar het volgende hotel gebracht te worden. Het hotel lag mooi in het bos. ‘s Avonds heb ik samen met een paar anderen een kleine wandeling gemaakt door de bosrijke omgeving. Gelukkig maar, want zo heb ik een foto gemaakt vanaf een uitzichtpunt van de ruïne Trosky bij laaghangende zon. Dit uitzichtpunt lag op een hoge rots en je kon zo zo’n 50m in de diepte kijken. Mooi hoor.

Dag 4) Prachovsky Skaly (de rotsen van Prachov)

Een fantastische dag! De volgende dag zijn we naar de Prachovsky Skaly gegaan. Dat is een massief van rotsen, die door de miljoenen jaren heen door erosie (invloeden van water en wind) is gaan slijten. Er ontstond zo een soort canyon van aaneengeschakelde rotsen of op zich zelfstaande rotsen. Dit ruige gebied ligt volledig in de bossen. Het begin van de route liep vanaf het hotel direct door het bos en het pad steeg licht. Na een eerste trap omhoog stonden we op een uitzichtpunt met uitzicht op een meer. Hier keek je al tientallen meters omlaag, maar dit bleek slechts één van de vele uitzichten te zijn. Een groot deel van de dag hebben we geklommen en gedaald over diverse trappen, over honderden traptreden gelopen, door smalle -soms donkere- doorgangen van nog geen meter breed gelopen, en vele toeristen moeten passeren die ook dit gebied bezochten. Elke stap moest je goed neerzetten; een misstap was zo gemaakt. Ik heb enorm genoten van de scherp uitgesleten rotsen, vele uitzichtpunten en mooie wandelpaden, zoals op onderstaande foto goed te zien is. Eigenlijk zou je het moeten zien, want het is zo’n prachtig gebied! Onderaan deze pagina staan nog diverse foto’s om een indruk van dit gebied te geven. ‘s Avonds terug in het hotel genoten van onze nieuwe tsjechische tolk. Hoe bestel je bijvoorbeeld een bittergarnituur in het Tsjechisch. We hebben ons rot gelachen om Rina, want je breekt echt je tong op dat voor ons niet uit te spreken Slavische taaltje. Daarnaast kennen weinig Tsjechen geen Engels en praten ze amper of gebroken Duits.

Dag 5) Turnov – De Gouden Route in Cesky Raj

De langste dag door Cesky Raj. Na onze koffers weer te hebben ingepakt en in de hal gebracht begonnen we aan de langste wandeldag door Cesky Raj. In totaal zo’n 24km, veelal door de bossen, langs een ruïne en twee kastelen. De eerste paar kilometers gelopen naar een treinstation en na even wachten gestapt op een boemeltreintje, dat ons bracht aan de voet van de ruïne van Trosky. Het ziet er zo leuk uit: je ziet de ruïne op hoogte liggen en je denkt er zo naar toe te lopen. Ha ha dus niet he. Over steile bospaden met vele boomwortels hebben we in een behoorlijk tempo de klim overbrugt. Na afloop voelde het net of ik in korte tijd driemaal de Cauberg in Valkenburg beklommen had. Vlakbij onder de top hebben we een rustpauze ingelast en in een restaurantje ons lunchpakket opgegeten. Na deze stop hadden we een klein half uur om de ruïne in middeleeuwse aankleding te bezoeken. Net na de ingang stond een valkenier met een valk, een oehoe en twee buizerds. Mijn kamergenoot Rob en ik hadden daar wel oren naar. Hierna zijn we in de beide overgebleven torens geklommen, waar je goed uitzicht had over het Boheemse paradijs. Helaas hadden we te weinig tijd over anders had Rob nog met dolken gegooid op een bord. Daarna weer terug het bos en door goed begroeide bossen gelopen. Ik had veel over de Bohemen gelezen maar zo mooi had ik niet verwacht. In de bossen nog langs een bosmeer met familie zwaan gewandeld. Leuk hoor. Na een tijdje kwamen we bij kasteel Hruba Skala aan. Met een aantal van de groep de kasteeltoren opgeklommen en in de verte zag ik de ruïne waar we net geweest waren liggen. Daartussen bos en een rotsmassief. Toen ik over het randje keek, keek ik zo tientallen meters de diepte in. Niet iets voor iemand met hoogtevrees. De wandelaars die niet de toren ingingen zaten al lekker te genieten van een drankje op het terrasje. Ik vond het al behoorlijk warm (± 30°C ?). Van hier moesten we nog zo’n 11km wandelen tot het volgende stadje -Turnov- waar ons hotel lag. Halverwege hebben we nog kasteel Valdstejn bezocht. En weer een aantal trappen op. De eerste wandelaar had die al genoeg gezien de afgelopen twee dagen. Aan het einde van de wandeling van de wandeling op zo’n 2 km voor het hotel ging het op een trap met hoge treden mis; ik verzwikte mijn rechterenkel. Het gekke is dat ik juiste Annemiek waarschuwde dat het een hoge opstap was, maar ik ging dus zelf. De eerste vijftig meter ging de pijn door merg en been en kon ik amper lopen zoveel pijn dat het deed. Door de pijn te verbijten heb ik met moeite op eigen kracht door kunnen lopen. Het voorval was vrij snel bij de anderen bekend en al pratende heb ik het hotel kunnen bereiken. Avonds ben ik eerder dan normaal naar mijn kamer gegaan om te rusten, want dan zou ik misschien de volgende dag nog kunnen wandelen. Loeki en Zdenka kwamen samen later bij me op de kamer om mijn enkel in te smeren en te verbinden. Loeki had ervaring in de zorg en vanaf deze avond heeft ze me elke dag mijn enkel verzorgd. Daar ben ik haar erg dankbaar voor, want zo heb ik nog een aantal wandelingen kunnen maken.

Dag 6) Turnov » Ruïne Freydsteyn, transfer naar Krkonose

Na een goede nachtrust stond er voor de ochtend een korte wandeling naar de ruïne van Freydsteyn (en niet Rotstejn volgens de brochure) op het programma. In het einde van de middag zouden we op de bus stappen en gebracht worden naar het volgende hotel Erlebachova Bouda in het reuzen- gebergte Krkonose. Op deze dag was het behoorlijk heet. Ik zag op een temperatuurmeter van een huis waar we voorbij liepen dat het 36° graden was in de zon. Binnen het half uur leek het of ik met kleren aan gezwommen had. In het begin liepen we door open landschap en wat later over glooiend terrein door de bossen. Lange tijd door dit bos gelopen tot ineens na steile klim de ruïne goed zichtbaar was. Een mooie toren zomaar in het groen. Tegelijkertijd het rustpunt voor de lunch. Na het eten nog een tijdje gelegen; ik was best moe van de afgelopen dagen en mijn enkel zeurde een beetje. Gelukkig knapte ik van deze pauze wel op, zodat ik mijn tocht kon vervolgen. Af en toe waren het best lastige paden met boomwortels, gladde stenen, ongelijke rotsblokken en trappen. Plaatsen waar ik mijn enkel makkelijk nogmaals kon verzwikken. Via een grote trap geklommen naar een punt met uitzicht op een dal, waardoor de rivier Jizera stroomde. Na een afdaling kwamen we in het dorpje Vranové Bouckuv statek terecht. Een geluk voor ons dat we een uurtje over hadden, zodat we lekker op een terrasje konden genieten van een koud drankje (ik: tequila). Een aantal wandelaars had zwemkleding aan of meegenomen en ging pootje baden bij een dam in de rivier. Annemiek heeft zelfs even gezwommen. Ik ben zonder verband rond mijn enkel ook even het water in geweest, maar dat viel niet mee met alle gladde stenen in het water. In de rivier kon je een paar meter uit de kant zwemmen, maar daarna voelde je een sterke stroming. Gelukkig is er niets ernstigs gebeurd. Na het plezierige bad en lekker zonnen met zijn allen op de bus gestapt. Onderweg zag je de omgeving veranderen: het glooiende terrein ging langzaam over in ruiger gebergte. Ons hotel lag op 1150m hoogte boven het dorp Splinderuv Mlyn -in de winter een bekend en toeristisch skigebied- bijna aan het einde van een weg vol met haarspeldbochten. Na het avondeten werden er speelkaarten gehaald en heb ik samen met Rob, Annemiek, Bernadet en Thieu een aantal spelletjes 31 gedaan. Tevens gingen Rob en ik diverse cocktails (met mate) uitproberen. Er zaten best lekkere tussen!

Dag 7) De Snezka, hoogste berg van Krkonose

Vandaag stond de zwaarste dag op het programma. Een wandeling van liefst 25km naar de hoogste top in het reuzengebergte: de Snewka van 1602m. met paden over ruig terrein. Nadat ik na het ontbijt een frisse neus buiten ging halen voelde ik de hitte al. Volgens de weerberichten zou het ruim 30°C worden. Daarnaast voelde ik me niet optimaal, dus heb ik (helaas) gepast voor deze wandeltocht. Nadat ik een groot gedeelte van de wandelgroep had zien vertrekken, ben ik naar mijn kamer gegaan. Hier heb ik eerst mijn koffer nagezocht voor mijn zakmes, wat ik eerder in de week verloren had. Niet gevonden helaas. Nadat alles weer in mijn koffer zat voelde ik me alles behalve goed. Behalve pijn in mijn rechterenkel voelde ik een aanhechting onder mijn linkerknie behoorlijk opzetten en sloeg de vermoeidheid toe. Tussen elf en half één heb ik dan ook heerlijk geslapen. Na het eten van mijn lunchpakket -o.a. twee boterhammen met een omelet en zuur- heb ik toch op eigen initiatief een korte wandeling gemaakt. Op korte afstand van het hotel lag de grens met Polen, dus hup mijn wandelschoenen aan, rugzak en water mee en lopen maar. Vanaf het hotel ben ik over een steil pad de berg opgelopen, maar veel verder dan de grens (1250m.) kwam ik niet. Wat een hitte (>30°C) zeg, niet normaal. Ik heb hooguit één uur deze middag gewandeld. Net na vijven kwamen de anderen terug. Op de kamer later kon mijn kamergenoot Rob amper wat zeggen, zo vermoeiend was deze dag geweest. Een aantal wandelaars vonden dat ik de juiste keuze had gemaakt om niet te gaan wandelen. De paden waren ruig en moeilijk, het weer was heet en geen wind, wat het nog warmer maakte. ‘s Avonds met dezelfde groep en Wil erbij weer gekaart; volgende keer geen nieuwe erbij hoor ;-).

Dag 8) Labsky vdp; naar de bron van de Elbe

De tweede wandeldag in het reuzengebergte was ter vergelijking een stuk minder zwaar dan de wandeling naar de Snewka. Wat niet weg nam dat dit een makkie vandaag zou zijn: 20km wandelen door het nationale park Krkonose over drie toppen van tot 1417m naar de watervallend van de Elbe. Vanaf het hotel liep de weg direct omhoog. Het eerste stuk was geasfalteerd, maar daarna gingen de paden over in ongelijke rotsblokken en gladde basaltblokken met los zand erop. Uitkijken dus, want elke stap kon een zwik of val opleveren. Tegen de andere wandelaars had ik gezegd dat ik het eerste uur zou aankijken hoe mijn enkel en knie zich hielden en zou het niet gaan dan zou ik (alleen?) terug wandelen naar het hotel. Na ruim twee uur wandelen op het grenspad tussen Tsjechië en Polen ging het redelijk met mijn enkel, maar elke stap die ik deed voelde ik mijn linkerknie. Alleen teruggaan was van de gekke, want we hadden net een gevaarlijk pad beklommen. Het pad van grote gladde basaltblokken liep steil omhoog, met links een harde koele wind en rechts een ravijn van een paar honderd meter diep. Prachtige uitzichten, maar ik heb helaas geen foto kunnen maken. Gelukkig is er niemand gevallen en kon iedereen zonder problemen de top van de Muzske Kameny -1417m- bereiken. Ik heb om sommige stukken de pijn verbeten, maar klimmen ging me goed af en liep ik met de eersten mee. Afdalen was lastiger, omdat je knieën elke stap opvingen om je lichaam in balans te houden. Na ca. 3,5 uur wandelen bereikte we de bron van de Elbe. Je zag enkel een waterput en een klein stroompje uit de bergen lopen. Velen verwachtten een grote waterval die loodrecht uit een berg naar beneden zou storten, maar dit waren niet de Victoria Watervallen (Tanzania). Even verderop hebben we nog wel een kleine, maar leuke waterval gezien. Dit leek er al meer op. Op de terugweg nog lekker door stukken bos gelopen op de vele berghellingen, waar we eerder op de dag bovenlangs passeerden. Hier zaten nog behoorlijke klauterpartijen en afdalingen tussen over ongelijke rotsblokken en verraderlijke boomwortels, waar je makkelijk over kon vallen. Ik vond dit laatste stuk best leuk lopen. In de verte zie je het hotel liggen, maar je kan er niet zomaar naartoe lopen. Elke keer kwam je een stuk dichterbij, maar je moest wel met de berg meelopen, want een brug over het ravijn was er dus niet. Toch moet je geconcentreerd blijven lopen. Tweemaal toen ik even naar de omgeving keek en niet naar mijn voeten zwikte ik dus weer door dezelfde enkel. Het tempo lag soms zo hoog en een ongelijk terrein maakte het vaak niet mogelijk om rustig van de omgeving te genieten. Maar al met al toch deze dag volledig uitgelopen. Onze kaartgroep bestond deze avond zelfs uit negen personen. Nee niet gewonnen, wel Frederique die het ook eens uitprobeerde. Wat zei ik gisteren ook alweer? De cocktails, jammie!

Dag 9) naar Splinderuv Mlyn

Voor de laatste wandeldag stond er nog een korte wandeling op het programma: vanaf 1150m. afdalen naar het bekende skidorp Splinderuv Mlyn. Een mooie waar ik helaas geen foto’s van heb kunnen maken. Voordat ik vakantie ging heb ik er nog aan gedacht, maar ik dacht dat gebeurd me niet. Mijn camerabatterijen waren op. Misschien dat ik op een reünie via de andere wandelaars van deze dag nog foto’s kan krijgen. De paden waren deze dag ook anders. Het begin ging lange tijd over glibberige boomstammen die naast elkaar een pad vormden. Af en toe zakte je door zo’n boomstam heen. Vervolgens ging het pad over in een soort schelpenpad en wat later in een trap met allemaal ongelijke rotsblokken, dus je moest blijven uitkijken. Het tweede deel van de route liepen we op een asfaltweg steil naar beneden. Iets wat ik niet goed kan met zware schoenen. Ik liep dus meestal achteraan de groep of er zelfs achter. Naast de weg liep een riviertje en wat verderop kwamen twee riviertjes bij elkaar samen wat resulteerde in enkele watervalletjes. Een waterval (in het groen) vind ik dus zo mooi om op de foto zetten, maar volgende keer dus extra batterijen meenemen. In Splinderuv Mlyn hadden twee uur de tijd om het dorpje te bezoeken. Kort gezegd: souvenirswinkels, horeca, hotels en nog wat andere winkeltjes. Thuis had ik nog een boodschapje opgekregen. In 1995 was ik met school o.a. in Praag geweest en had daar een zwaan van Boheems kristal gekocht. Helaas is dat beeldje al diverse malen onthoofd en gelijmd, dus ik weer op zoek naar een ander beeldje. In een speciaal glaswinkeltje heb ik nu van Boheems kristel familie zwaan meegenomen; een grote zwaan en twee kleintjes ervoor. Mams ook weer gelukkig. Met de overige Tsjechische kronen heb ik een nieuw Zwitsers zakmes gekocht. Ik gebruikte hem toch elk dag tijdens het wandelen. Vervolgens op de bus gestapt naar het beginhotel. In de zon nog lekker gegeten en daarna waren er twee verrassingen. De eerste was nog een leuke avondwandeling die niet in het programma was opgenomen, doordat er een meningsverschil was tussen een buschauffeur en het hotel. Zo konden we nog drie kilometer afdalen naar de bus. En de tweede was een outdoordiploma die we van Zdenka uitgereikt krijgen. Leuk om te krijgen. Na het uitwisselen van wat adressen lekker een stukje gelopen. De buschauffeurs natuurlijk eraf gelopen. Afscheid van Zdenka nemen en de bus in.

Dag 9-10) Terug naar huis

Om kwart over tienen ‘s avonds gingen we rijden. Na de film Rat Race en het passeren van de Duits/Tsjechische grens probeerde ik slaap te vatten. Ja natuurlijk. Volgens mij sliep ik pas rond half vier. Ik had verwacht dat ik naar de vervelende heenreis terug wel gemakkelijk kon slapen. Over de gehele rit heb ik zo’n drie uurtjes geslapen. Het eind van de ochtend kwamen we in Weert aan en na een snelle sanitaire stop en afscheid nemen van de andere wandelaars de trein in. Halverwege de middag was ik thuis. Om half acht naar bed gegaan en geslapen met één onderbreking tot maar liefst één uur de volgende middag.

Volgende reis

Op zich waren acht wandeltochten op rij zonder rustdag best pittig. Door mijn blessures en het hete weer heb ik zelf één dag laten schieten, terwijl dat de andere wandelaars (op twee na) dat niet hadden. Volgens mij zou het beter zijn als je maximaal vijf dagen achter elkaar loopt, een rustdag neemt en dan weer vijf dagen wandelt. Misschien dat ik daar nog te weinig ervaring in hebt, maar zo is mijn ervaring. Een wandelvakantie als deze is voor herhaling vatbaar.

 

Meer informatie
Tsjechische republiek Informatie over de Tsjechisch republiek
Boheems Paradijs Informatie over het Boheems Paradijs / Cesky Raj
Boheems Paradijs Informatie over het Boheems Paradijs / Cesky Raj
Zamek Hruba Skala Informatie over het kasteel Zamek Hruba Skala
Ruïne van Trosky Informatie over de Ruïne van Trosky

 

Ruïne van Trosky Informatie over de Ruïne van Trosky
Ruïne van Trosky Informatie over de Ruïne van Trosky
Turnov Informatie over Turnov
Turnov Informatie over Turnov
N.P. Krkonose Informatie over Nationaal Park Krkonose, het Reuzengebergte